weer thuis

Lieve mensen,

Helaas, het moest er een keer van komen, we zijn weer thuis.

Omdat we nog aardig wat tijd over hadden toen we nog in Duitsland fietsten, hebben we er een rondje Nederland achteraan geplakt. Toen onze familie hoorden dat we weer veilig op Nederlandse bodem fietsten waren ze erg opgelucht. Hoewel, zo veilig was Nederland niet op dat moment! We fietsten door de achterhoek waar de vorige dag flink noodweer was geweest. We zagen heel veel ontwortelde bomen, dakpannen van de daken af en een hele kas was in elkaar gestort. Ook hoorden we van de camping waar caravans door de lucht vlogen en in het water terecht kwamen waarbij helaas ook nog iemand bij is overleden. Zo dicht waren we de hele reis nog niet bij een onveilige situatie geweest als nu!

Voordat we ons rondje Nederland begonnen, fietsten we eerst naar Apeldoorn om mijn broer te ontmoeten. Daar logeerden we 2 nachten bij vrienden van hem, Ana en Theo. We hadden een huisje voor onszelf in de tuin van hun en we zijn daar een paar dagen heerlijk verwend met allerlei lekkers. Henk, Ana en Theo hadden als welkom een bbq georganiseerd met een Braziliaanse touch. Erg lekker en erg gezellig!

De volgende dag, zondag 18 juli was mijn moeder jarig. We hadden bedacht om met Henk mee te rijden naar Emmen om mijn moeder te verrassen met onze komst. Van Henk hoorden we dat ze stiekem al hoopten dat wij ook zouden komen. Vlak voor het huis van mijn ouders stapten wij uit. Henk ging alleen verder. Toen mijn ouders hem alleen aan zagen komen hoorde Henk mijn moeder tegen mijn vader zeggen “och, is hij tóch alleen”. 10 minuten later kwamen wij aanlopen en aan de blik van mijn ouders kon je zien dat ze toch nog erg blij verrast waren.

Na deze familiedag zijn we snel weer uit Emmen vertrokken om onze fietstocht rond Nederland te beginnen.
Na Nijmegen waar net de vierdaagse begon ging het langs Brabant waar het ook noodweer was geweest. Weer veel ontwortelde bomen. In Roosendaal kwam Henk een weekend meefietsen tot aan Middelburg. Heel Zuid- en Noord Holland hadden we de wind flink tegen. Gelukkig op de saaie afsluitdijk hadden we eindelijk weer eens de wind mee.
In Friesland en Groningen gingen we als een speer en zo brak de laatste fietsdag aan, Van Groningen stad naar huis via Odoorn. Daar wilden we bij Klaas zijn moeder langs. Helaas bleek ze niet thuis te zijn. Een beetje teleurgesteld stapten we weer op de fiets om naar huis te gaan, kwamen we toevallig Klaas zijn broer en schoonzus tegen en zijn we op een terras in Odoorn beland. Even later kwamen Klaas zijn zus en zwager ook nog langsfietsen en zo zaten we gezellig met zijn allen toch nog een beetje onze thuiskomst te vieren.

Tja, en toen kwamen we thuis. Na 9801 km, 29 rustdagen en 127 fietsdagen was het de eerste paar dagen wel even wennen thuis. We hebben 5 maanden als zigeuners geleefd. We misten het fietsen en het onbezorgde leventje, we konden onze draai nog niet helemaal vinden. Het bed voelde vreemd. Het leek wel dat alles in de kasten ergens anders lag (of lag dat aan de stiekeme schoonmaakactie van mijn moeder). Eigenlijk waren we vreemden in ons eigen huis. Maar nu, na een week gaat het wel weer. We hebben nu nog 3 weken vrij voordat het echte dagelijkse leven weer begint van vóór deze reis. Er is alleen 1 ding veranderd: wij zullen altijd een grote rugzak meedragen met al de mooie herinneringen en fantastische ontmoetingen van deze reis waar we zeker wat van hebben geleerd! En die rugzak pakken ze ons nooit meer af!

Groetjes van Klaas en Diana